Bursztyny kiedyś i dziś. Historia kamieni szlachetnych znad Bałtyku

Bursztyn to jeden z najbardziej znanych polskich towarów eksportowych. I choć kojarzy się głównie z długimi naszyjnikami noszonymi przez starsze panie, zyskuje coraz większą popularność wśród środowiska architektonicznego — robi się z niego dodatki, gałki do drzwi czy uchwyty. Jednak jaka jest geneza polskiego bursztynu? Gdzie można go spotkać najczęściej? Zapraszamy do lektury! 

Krótka historia bursztynu

Bursztyn jest znany ludzkości od wieków. Mówiło się na niego różnie: „morskie złoto", „tygrysia dusza", „złoto północy" lub „łzy bogów". Jeden z najpopularniejszych szlaków handlowych nosił właśnie nazwę Szlak Bursztynowy. Bursztyn był transportowany znad Morza Północnego i Bałtyckiego drogą lądową wzdłuż Wisły i Dniepru do Włoch, Grecji, Egiptu i nad Morze Czarne. Aż do XVII wieku był używany w Europie jako lekarstwo i biżuteria. 

Oprócz tego z bursztynu wykonany “ósmy cud świata”, czyli Bursztynową Komnatę. Niestety, po II Wojnie Światowej Komnata zaginęła, a obecnie dla zwiedzających jest dostępna jej replika, wykonana na podstawie szkiców i czarno-białych zdjęć. 

Charakterystyka bursztynu

Bursztyn jest bardzo ciekawym elementem pod względem jego cech fizycznych. Jest praktycznie nierozpuszczalny w najbardziej typowych rozpuszczalnikach organicznych, natomiast można go palić. Zresztą, właśnie po tym można odróżnić prawdziwy bursztyn od sztucznego — po podpaleniu nic z niego nie zostanie. Najbardziej typowym kolorem jest żółto-pomarańczowy, przeźroczysty, ale zdarzają się także zielone i szare. Obecnie wykorzystuje się go głównie w jubilerstwie, ale także architekturze wnętrz i medycynie — kwas bursztynowy pozytywnie wpływa na tarczycę i system immunologiczny. 

No właśnie, a jak rozpoznać prawdziwy bursztyn? Najlepiej jest oczywiście kupować ze sprawdzonych sklepów, takich jak Mamilove, w którego ofercie jest biżuteria bursztynowa dla dzieci i rodziców. Jeśli jednak na przykład znajdziemy bursztyn w domowej kolekcji i chcielibyśmy potwierdzić jego autentyczność, sposobów jest kilka: podpalenie lub wrzucenie do wody solankowej. Jeśli nie utonie, powinien być prawdziwy. Ma to związek z zawartością pęcherzyków powietrza — im ich więcej, tym bursztyn jest jaśniejszy.